Bij de slavenhuisjes langs het pekelmeer staan vier obelisken.
De zoutpannen in het zuiden van Bonaire waren door de West-Indische Compagnie (WIC) in vier zones verdeeld, waarbij ze de kleuren van de Nederlandse vlag en het koningshuis kregen: de rode pan, de witte pan (Kabayé, bij Pink Beach), de blauwe pan (Saliña Abou, bij de zoutpier) en de oranje pan.
De obelisken zijn in 1837 door de Hollanders gebouwd en daarbij kregen ze de kleur van de zoutpan waarbij de obelisk gebouwd werd: rood, wit, blauw en oranje. De stenen obelisken kregen de vorm van een piramide en werden meer dan 10 meter hoog!
De obelisken zijn gebouwd om de zoutschepen die zout kwamen laden aan te geven waar ze voor anker moesten gaan. Bij de rode pan, naast de rode obelisk, stond een hoge vlaggenmast. Hier werd een rode, blauwe, witte of oranje vlag gehesen. Zo wisten de schippers bij welke zoutpan ze het zout moesten ophalen, en dus, bij welke obelisk ze voor anker moesten gaan.
De slaven laden vervolgens het zout in kleine schepen die het zout naar de grote WIC-zoutzeilschepen bracht die voor anker lagen. Zodra de schepen volgeladen waren zetten ze voornamelijk koers naar Enkhuizen, Medemblik of Hoorn. In de 16de en 17de eeuw was zout een heel erg belangrijk conserveringsmiddel in Nederland. Het meeste zout werd gebruikt in de verwerking van Hollandse haring. De hoeveelheid zout die de WIC van Bonaire naar Nederland heeft verscheept is naar schatting vijftig miljoen kilogram.
De oranje obelisk is tijdens een storm grotendeels verloren gegaan. Gelukkig is het monument in 2007 weer gerestaureerd.